Dziegieć - smoła drzewna
jest jednym z najdawniejszych organicznych produktów wytwarzanych przez ludzi. Badacze zajmujący się archeologią potwierdzają, że odkrycie dziegciu można przypisać już Neandertalczykom. To gęsta, smolista substancja, powstała w wyniku suchego destylowania drewna lub kory różnych rodzajów drzew i krzewów.
Od XV w do XIX w był to cenny, polski, eksportowy produkt, którego recepturę utrzymywano w wielkiej tajemnicy. Produkcją smoły drzewnej zajmowały się tzw. smolarnie, które z powodu intensywnego i nieprzyjemnego zapachu, który był nieunikniony przy jej wytwarzaniu, znajdowały się daleko od ludzkich osad, a blisko lasu i surowca do jej produkcji.
Zapotrzebowanie na dziegieć było bardzo powszechne, używano go do uszczelniania statków, przy produkcji wozów, do impregnacji drewna i lin, do konserwacji i impregnacji wyrobów skórzanych, jako klej, do uszczelniania beczek. itd.
Z powodu właściwości bakteriobójczych, był używany w medycynie ludowej dość powszechnie i stosowano go jako lekarstwo w różnego rodzaju chorobach skóry.
W weterynarii dziegieć jest stosowany do dziś, głównie do pielęgnacji kopyt u koni.
Dziegieć wykazuje silnie działanie odkażające, przeciwświądowe, miejscowo znieczulające, przeciwzapalne, przeciwpasożytnicze, wysuszające i przeciwgrzybiczne.
Stosując dziegieć do kopyt u koni, należy używać go tylko profilaktycznie, aby zabezpieczyć kopyta i strzałkę przed gniciem, po struganiu kopyt, aby utwardzić białą linię.
Dziegieć charakteryzuje duża lepkość i szczelność, dlatego gnijące już kopyto nie powinno być smarowane dziegciem, ponieważ gnicie powodują beztlenowce, które w posmarowanym szczelnym dziegciem kopycie, mają znakomite warunki do rozwoju.
Rodzaje dziegciu:
d
