Czosnek znany jest już od 5 tysięcy lat. Pochodzi z Chin.
Można go odnaleźć na starożytnych malowidłach wewnątrz piramid.
W ziołolecznictwie wykorzystuje się jego część podziemną - cebulki.
Istnieje wiele odmian czosnku, najbardziej popularny jest czosnek pospolity (czosnek zwyczajny).
Najcenniejsze w czosnku są olejki eteryczne bogate w związki siarki o charakterystycznym ostrym zapachu, które stanowią naturalny antybiotyk, niszczący niebezpieczne bakterie – jak gronkowiec złocisty czy paciorkowiec.
Dodatkowo czosnek nie uszkadza naturalnej flory bakteryjnej.
Czosnek potrzebuje gleb żyznych i bogatych w próchnicę.
Po nawiezieniu gleby obornikiem można go uprawiać dopiero w drugim roku po oborniku. Nie należy uprawiać czosnku na tym samym stanowisku po sobie, ani po innych warzywach cebulowych.
Dobrym płodozmianem przed czosnkiem są rośliny motylkowate: groch, fasola, bób.
Czosnek wymaga bardzo regularnego podlewania, szczególnie w okresie zawiązywania i wzrostu cebul (w maju i czerwcu).
Czosnek można sadzić jesienią (w październiku lub na początku listopada) lub wiosną (w marcu lub na początku kwietnia). Czosnki sadzone jesienią mają większe większe główki.
Ząbki czosnku (należy wybrać te duże) sadzi się w rzędach co 6–7 cm, wkładamy je do gleby na głębokość 5 cm.